Een weide in het Nonnenbos in Waarloos (Kontich) was donderdagavond het decor voor een bijzonder verschijnsel. ‘Venus’ verrees er als onderdeel van een kunstproject van Floor Wyns die, afkomstig uit het nabije Reet, altijd geïntrigeerd is geweest door de menselijkse verhalen achter de toenmalige ‘chaussée d’amour’ van Waarloos. Met haar project ‘Staatsbaan’ schetst ze een beeld van een zo goed als verdwenen fenomeen langs de ‘staatsbanen’ in België.
Bart Roggeman - Gazet van Antwerpen
“Het is een fenomeen dat teruggaat tot de vroege Middeleeuwen of zelfs verder”, zegt Frank Hellemans van de heemkundige kring die zich meer dan tien jaar heeft verdiept in dit stukje ‘duistere’ geschiedenis waar maar weinig over gepubliceerd is.
“Niet alleen hier, maar op verschillende wegen die België doorkruisten- de ‘staatsbanen’ - was dit een belangrijke ‘industrie’.
Eerst als zogenaamde ‘badstoof’ waar reizigers een verkwikkend bad konden nemen en vaak ook wel dames aanwezig waren, later voor handelsreizigers die wat verpozing zochten.
Op een bepaald moment waren hier vanaf Edegem, over Waarloos tot Rumst, volgens de gegevens die ik kreeg, meer dan dertig bars. Maar met de realisatie van de E19 ging het gaandeweg achteruit.”
Die evolutie, maar vooral ook de verhalen die erachter schuilen, inspireerden Floor Wyns tot haar eigenzinnig project.
“Voor mijn project ben ik op ‘onderzoek’ getrokken langs verschillende wegen in Vlaanderen. Via de heemkundige kring van Kontich kwam ik in contact met een 89-jarige dame die zelf het beroep nooit uitoefende maar drie van deze huizen heeft gerund.
"Gaandeweg kwamen er blinkende kettingen, bontjasjes en pikante kleding nar boven. Met die attributen én vooral de verhalen ben ik aan de slag gegaan, met de bedoeling niet alleen hier maar ook elders in Vlaanderen een beeld te schetsen van een tijdsgeest, hoe die op een bepaalde manier zijn stempel op de maatschappij heeft gedrukt en nu de perceptie anders is.”
“Terwijl het iets van alle tijden is”, pikt Frank Hellemans weer in. “Alleen, toen was het heel opzichtig met de rode lampjes en dames in de vitrine. Nu bestaat het nog, maar allemaal meer verdoken.”
Kortom wie, in een doodlopend zijwegje, de ‘Venus van Waarloos’ de komende week op zijn pad vindt, hoeft niet verbaasd op te kijken. Ze is er neergepoot met een welbepaalde bedoeling, niet ‘ontvoerd’.
“Ik hoop daarom ook dit project elders nog in Vlaanderen te kunnen voorstellen.”
De ‘release’ donderdagavond werd alvast overgoten met de nodige ‘Babycham’ en slappe thermoskoffie.
Bron: Gazet van Antwerpen
