Het laatste woord
Een eigen wijze kijk op de wereld
Frederik De Backer – De Morgen
Waar poten we deze keer de circustent neer om ons collectief in belachelijk te maken?
Een nieuwe klimaattop, een nieuwe klimaatflop. Net Eurosong: waar poten we deze keer de circustent neer om ons collectief in belachelijk te maken? Elk jaar weer een nieuwe tent, in een andere kleur, van een andere stof, nóg mooier, nóg groter, een tent zo grandioos dat ze haast geen falen toestaat.
Van heinde en verre zullen ze komen, de politici, de lobbyisten, de pubers met hun plakkaatjes die de vorige tenten niet hebben gezien. Ooohs en aaahs en woorden van hoop! Handen schudden, schouders kloppen! Toastjes en toostjes!
En twee weken later blijkt, simsalabim, een miljoen liter kerosine in rook opgegaan. Doe hem nog een keer, toe, nog een keer, maar deze keer trager!
Wil je de CO2-uitstoot naar beneden halen, begin dan bij die vluchten, al was het maar als statement.
Hebben die tisten nog nooit gehoord van Zoom, Google Meet of desnoods Skype? Nee, het bejaardenclubje houdt vast aan zijn jaarlijks uitje. Waarom geef je lobbyisten de kans zich daar interessant te komen maken?
Met 600 waren ze, de fossielebelangengroepen, ruim 25 procent meer dan vorig jaar. En zelfs dat is dan nog maar een fractie van de in totaal 35.000 mensen die de top bezochten.
35.000 vliegtickets.
Hoeveel van die 35.000 stemmen moeten worden gehoord? Wat doen die daar? Moest in Sharm-el-Sheikh ook een stadion worden gebouwd?
Akkoord dat je weleens de recreatiezaal uit wil, maar organiseer die dingen dan op zijn minst in het geheim, desnoods op Hertoginnedal – teleurstelling is assorti met zwart, geel en rood, en vlakbij stopt een groene tram (lijn 8, Vorstrondpunt).
Laat naast de lobbyisten ook de pubers thuis, die hebben huistaken en groepswerken af te haspelen. Op laptops. Via Zoom, Google Meet of Skype.
Tweehonderd landen, tweehonderd laptops. Klaar. We wachten nog even op Rusland, oh, China, je geluid staat af.
Maar blijf ze vooral organiseren, die conferenties. Niet geschoten is altijd mis. Alleen ga je dan toch eens als één geheel moeten leren opereren, wat nogal moeilijk is wanneer regeringsleiders zich herleid zien tot nietige parlementariërs.
Want het zijn niet de ‘achterlijke’ landen die dwarsliggen, de primitieve, hologige inboorlingen die je nog om de tuin leidt met kraaltjes en zilverpapier, die reikhalzend uitkijken naar onze oude dieselwagens.
Nee, noem een rijk land en het schiet tekort. Omdat het niet achterop wil raken, vergeleken bij de rest. Omdat ons economisch stelsel is gestoeld op rivaliteit, waarbij niet de eindzege telt, maar de strijd. Want er is geen eind, en dus geen zege.
Volgend jaar een nieuwe tent, in een andere kleur, van een andere stof, nog mooier, nog groter, een tent zo grandioos dat ze haast geen falen toestaat. En twee weken later:
Simsalabim.
Lees ook
Vul hieronder de zoekopdracht Het laatste woord in en vind meer berichten.
Bijhorende Website
Onderweg 2.0
Bron: De Morgen