Elk weekend schrijft Joël De Ceulaer een licht satirisch getinte brief aan de (m/v/x) van de week. Hier kunt u die brief lezen of beluisteren.
Joël De Ceulaer – De Morgen
´Beste Rik Torfs, u hengelde naar de hartjes van extreemrechts´
Joël De Ceulaer
Beste Rik Torfs
Ik schrijf u met een bezwaard gemoed. Het is niet prettig om een man met uw kwaliteiten, en vooral dat exquise gevoel voor humor, streng te moeten toespreken. Tegelijk verheugt het mij dat ik u nog eens voor een breed publiek in de aandacht mag tillen.
Vroeger, toen de planeet soms wekenlang zorgeloos om haar as draaide, lazen wij u weleens in de krant en zagen wij u met geruststellende regelmaat in De afspraak.
Sinds de wereld te kampen heeft met ernstige problemen – pandemie, inflatie, oorlog, klimaatcrisis – treffen wij in de massamedia doorgaans mensen aan die hebben doorgeleerd in disciplines die bij dat alles duiding en inzicht te bieden hebben.
Experts, zoals dat heet – een term die u steevast met aanhalingstekens omkranst: u bent qua wetenschap van de relativeringsbrigade.
Nu snap ik dat ook wel. De impact van uw eigen discipline op de loop der dingen is gering. Kerkelijk recht beoefenen is zoiets als biologie studeren op basis van Lord of the Rings, of geschiedenis met Game of Thrones als bron.
Ook in de Kerk zélf lijkt kerkelijk recht veeleer overbodig, gelet op het feit dat veel pastoors levenslang, in gewijde stilte, kindjes hebben verkracht. Wat is de strafmaat daarvoor? Drie onzevaders en een weesgegroetje?
WOKENESS
In dat verband: ik weet dat u werkt aan een boek over De Tijdsgeest en doordat ik u trouw volg op Twitter, ken ik zelfs de kern van uw analyse al.
Het morele vingertje van de Kerk, dat gelovigen vaak dwong om de deugd van de hypocrisie te beoefenen, is vervangen door het nog veel stuitender morele vingertje van de progressieve weldenkendheid.
Moderne intellectuelen die denken dat ze het kerkelijke juk van zich hebben afgeworpen, zwichten nu soms voor doorgeslagen wokeness en proberen zo opvallend mogelijk te deugen, met – uiteraard – achter de schermen opnieuw alle mogelijke hypocrisie van dien. Zo is de ene Kerk vervangen door de andere. Maar dan eentje met minder mededogen.
Het zal u zeker verbazen, maar ik ben het niet volslagen oneens met uw lezing van de tijd. Ik maakte onlangs een uitstap naar Mastodon, het sociale medium waar velen nu naartoe vluchten, en dat viel ferm tegen.
Ik botste niet alleen snel op de zedenpolitie, die bewaakt wat je wel en niet mag tooten – tooten is het mastodonse tweeten -, ik vond er bovendien de wierookgeur en het macramésfeertje niet te harden. Ja, ik ben vaak eenzaam.
Doe mij nog altijd maar Twitter, dus. De bagger stroomt soms te hard, maar ik leer er veel, ik raak er weleens verwikkeld in een verfrissend verbaal duel, en ook: het is fascinerend om te zien hoe u daar ontspoort.
Uw steeds gekkere tweets verdienen een groter publiek, vandaar deze brief – u zit in café De Sportvriend, maar u verdient het Sportpaleis.
VINGERTJE
Deze week heeft de haan drie keer de strot uit zijn keel gekraaid. Drie keer stuurde u een boodschap het Twuniversum in die de toets met fatsoen en redelijkheid niet doorstond – kijk, nu steek ik zelf warempel mijn vingertje in de lucht. En ik ga ermee zwaaien ook!
Het begon maandag. Toen tweette u naar aanleiding van een krantenkop:
“‘België maakt 25 miljoen vrij om Mozambique te helpen bij klimaatverandering.’ Sympathiek natuurlijk. Toch vraag ik me altijd af hoe je geld vrij kunt maken als je er geen hebt.”
"België maakt 25 miljoen vrij om Mozambique te helpen bij klimaatverandering." Sympathiek natuurlijk. Toch vraag ik me altijd af hoe je geld vrij kunt maken als je er geen hebt.
— Rik Torfs (@torfsrik) November 7, 2022
Op het eerste gezicht een onschuldig berichtje, met betrekking tot de overheidsuitgaven. Tot je ziet dat het bedrag, in het Geheel der Dingen, haast verwaarloosbaar is, maar de mensen die ervan profiteren voor de Vlaamse onderbuik echt ‘profiteurs’ zijn, met de verkeerde huidskleur bovendien.
Die tweet was, zoals dat heet, likebait voor racisten: een brok rauw vlees in de vraatzuchtige leeuwenkuil. U hengelde naar de hartjes van extreemrechts.
Vervolgens raakte u in discussie met Björn Soenens aangaande de leugens en ranzigheid die de Amerikaanse politiek kenmerken.
Volgens Soenens is dat vooral een probleem ter Republikeinse zijde, maar u wilde er per se iets symmetrisch van maken, alsof ook bij de Democraten alle stoppen zijn doorgeslagen. Wat uiteraard niet zo is. Het verschil is groot.
Vanmorgen hoorde ik Björn Soenens over de Amerikaanse verkiezingen. Het was een weinig genuanceerd reclamespotje voor de Democraten. Terwijl er zowel bij de Democraten als bij de Republikeinen extreme en gematigde politici te vinden zijn.
— Rik Torfs (@torfsrik) November 4, 2022
Ik begrijp dat u in Heist-op-den-Berg nog weleens een hoefsmid tegen het lijf loopt, maar hier zag u een hoefijzer – een fenomeen met equivalente uitersten – waar er geen was.
U deed me denken aan PVDA-baas Raoul Hedebouw, die in een interview onlangs niet wilde kiezen tussen Poetin en Biden, omdat hij hen even misdadig vindt.
FILOSOFISCH
Uw derde frats was te knots voor woorden.
Omdat Patrick Loobuyck het filosofische punt maakte dat je de freedom of speech van Filip Dewinter niet beperkt als je hem niet overal laat spreken, noemde u hem zowaar een ‘tegenstander van de vrijheid van meningsuiting’.
Helemaal juist. Tegenstanders van de vrijheid van meningsuiting zoals Patrick Loobuyck gebruiken een kunstmatige semantiek waardoor ze de schijn ophouden dat ze voorstanders blijven. https://t.co/cs4klN8YLf
— Rik Torfs (@torfsrik) November 10, 2022
Nou moe. Dat maakt u niet goed met drie onzevaders. Een man van eer biedt zijn excuses aan.
Maar ja, een man van eer zou zijn opvolger als rector ook met een handdruk begroet hebben bij de machtsoverdracht.
Wel spannend: staat daarover iets in uw boek?
Sterkte!
Joël De Ceulaer, senior writer
Lees ook
Vul hieronder de zoekopdracht Uitkijkpost in en vind andere brieven van JDC.
Bron: De Morgen