Humo is een van de weinige bladen in Vlaanderen die nog aandacht besteden aan literatuur. De boekenrubriek is een beetje mager, maar de schrijversinterviews blijven erg lezenswaardig. Dat met de beloftevolle Vlaamse sciencefictionschrijver Filip Dewinter was geen uitzondering op die regel. Of hebben we het helemaal verkeerd begrepen?
Karl van den Broeck – Apache
Deze rubriek, Kunst/Wet, is een feuilleton waarin politieke en artistieke analyses elkaar week om week afwisselen. Deze week vloeien de twee thema’s moeiteloos in elkaar over.
Filip Dewinter, sinds het overlijden van Karel Dillen zowat de stamvader van Vlaams Belang, kreeg in Humo meer dan zeven pagina’s om zijn racistisch gif te spuien.
De journalisten van dienst boden af en toe wel stoer weerwerk, maar ze lieten een hele resem ronduit foute uitlatingen ongecorrigeerd.
Misschien dachten ze even dat ze een sciencefictionauteur interviewden. Die gooi je ook niet voor de voeten dat tijdreizen, leven op Mars of teleportatie eigenlijk… sciencefiction zijn. Dat zou het verhaaltje alleen maar verbrodden.
Kritiekloos een platform bieden aan extremistische stellingen draagt bij tot radicalisering van de samenleving
Het is nooit goed met dit soort interviews.
Als je extremisten niet interviewt dan lijkt het alsof je wegkijkt terwijl zij via sociale media hun boodschap toch tot bij de kiezers krijgen.
Als je hen wel interviewt, geef je hen een podium om hun vreselijke opvattingen te verkondigen.
Terwijl het eigenlijk erg eenvoudig is. Kritiekloos een platform bieden aan extremistische stellingen draagt bij tot radicalisering van de samenleving.
Het effect daarvan wordt fors verminderd naarmate journalisten zich kritisch opstellen.
Vooral “onjuiste beweringen op hun feiten controleren, doen de effectiviteit van de overgebrachte boodschap op attitudes aanzienlijk verminderen”, betoogden we hier al eerder.
Enorme kost
We zullen ons beperken tot een snelle factcheck van een aantal foute of minstens boude beweringen van Filip Dewinter.
“Er zijn minstens 200.000 illegalen op ons grondgebied.”
Dat cijfer komt uit zijn boek Omvolking en is niet gebaseerd op betrouwbare cijfers. Die zijn er gewoonweg niet. Specialisten houden het eerder op 100.000.
“We moeten 200.000 illegalen opsluiten en terugsturen.”
Mensen die hier niet mogen zijn, moeten hier weg. En als ze niet vrijwillig vertrekken moeten we ze eerst achter slot en grendel stoppen en dan gedwongen terugsturen.
Ja? Zelfs een sciencefictionauteur moet zich een beetje aan de feiten houden. Anders belandt zijn werk in de rekken van de fantasy.
In België zitten zo’n 10.000 mensen in de gevangenis. Het systeem kraakt in al zijn voegen.
Daarnaast worden er zo’n 34.000 vluchtelingen opgevangen, waarvan zo’n 30.000 in grote opvangcentra.
Die zijn nu open en zouden dus kunnen worden gesloten. Met muren of met prikkeldraad. En er moeten bewakers worden gevonden. Die vinden we nu al niet voor de gevangenissen, maar soit.
Waar gaat Filip Dewinter al die mensen opsluiten? En waar moeten die peperdure vliegtuigen al die mensen naartoe brengen?
Waar gaat Dewinter de overige 166.000 mensen uit zijn verhaal opsluiten? En hoeveel gaat dat kosten?
Fedasil krijgt nu 700 miljoen euro om de vluchtelingen op te vangen. Mensen opsluiten is natuurlijk een pak duurder dan mensen opvangen.
Nu zitten er zo’n 3.000 mensen die illegaal in het land verblijven in onze gevangenissen en dat kost 159 miljoen euro, becijferde Theo Francken (N-VA).
Een eenvoudige extrapolatie leert ons dat het opsluiten van 200.000 mensen maar liefst 10,6 miljard euro zou kosten. Dat is zowat de helft van het totale budget van Defensie en vijf keer zoveel als het huidige budget voor Justitie.
Uiteraard kun je 200.000 mensen niet in één jaar oppakken en opsluiten, maar zelfs gespreid over een langere periode is dit een budgettaire aderlating van jewelste. En dan heb je al die mensen nog niet gerepatrieerd.
De C-130’s waarmee Vlaams Blok destijds zowel “criminele vreemdelingen” (punt 68 van het 70-puntenplan), de “eerste generatie vreemdelingen” (punt 69) en de “tweede generatie vreemdelingen” (punt 70) wilde terugsturen, heeft België niet meer.
De acht gloednieuwe A400M-transport vliegtuigen bieden elk plaats aan 116 passagiers.
De optelsom is om van te duizelen. Om 200.000 mensen uit te wijzen, zou je meer dan 1.700 vluchten moeten inleggen. De vliegtuigen, die 2.000 vlieguren op de teller mogen hebben, zullen nadien moeten worden vervangen.
Ze kostten België 130 miljoen euro per stuk, 1,4 miljard euro voor de hele vloot. Kerosine en gewapende escortes niet meegerekend.
En waar moeten die vliegtuigen al die mensen naartoe brengen? Het grote probleem is dat de landen van herkomst ze meestal niet willen terugnemen.
De oplossing van Dewinter (en blijkbaar ook van Vooruit-voorzitter Conner Rousseau) om landen te overtuigen hun uitgeprocedeerde landgenoten terug op te nemen, is ermee dreigen om ontwikkelingshulp te schrappen. Daarover later meer.
Mensenrechtenverdragen
Om te vermijden dat er nieuwe vluchtelingen bijkomen moeten die voortaan worden opgevangen in kampen aan de grenzen van Europa. Volgens Dewinter is Lampedusa een geschikte plek.
Even gecheckt: op Lampedusa worden zo’n 4.000 asielzoekers en vluchtelingen opgevangen in een opvangcentrum (voor transit) dat geschikt is voor … 400 mensen.
Alleen al om het aantal asielzoekers dat naar België wil komen op te vangen, is een centrum van 36.000 plaatsen nodig.
Om alle asielzoekers die in Europa aankomen op te vangen heb je bijna een miljoen plaatsen nodig, of zo’n 250 opvangkampen van 4.000 mensen. Het woord ‘opvang’ heeft hier een wel erg orwelliaanse bijklank.
Dewinter gaat blijkbaar uit van een onweerstaanbare rechtse golf die over Europa zal spoelen
Dewinter heeft een idee om het aantal asielzoekers fors te doen dalen.
Eilanden als Lesbos en Lampedusa “waar je vanuit Noord-Afrika in een paar uur naartoe kunt varen” zouden moeten worden verdedigd en de bootjes die daar willen landen, moeten met pushbacks worden teruggestuurd.
Dat pushbacks of het weigeren van politieke vluchtelingen in strijd zijn met de mensenrechten (net zoals 32 andere programmapunten in het programma van Vlaams Belang), wuift Dewinter op hoogst retorische wijze weg.
“Ik ben geen ambtenaar die de regels braaf moet toepassen. Ik ben een politicus die de huidige regels wil veranderen, omdat ze ons beletten een eigen migratiebeleid te voeren.”
Laat ons even meegaan in deze politieke sciencefiction. België stapt uit de mensenrechtenverdragen om zo een eigen migratiebeleid te kunnen voeren (lees: géén migratie).
Die mensenrechtenverdragen behoren tot het ‘acquis’ van de Europese Unie. Dat zijn alle regels en verdragen die lidstaten moeten goedkeuren om tot de EU te worden toegelaten.
Dewinter zegt niet dat België uit de Europese Unie zal moeten stappen als hij zijn plannen zou willen realiseren. Er moeten gewoon meer extreemrechtse politici verkozen worden in de lidstaten en in het Europees Parlement.
Samen kunnen die dan het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en het Vluchtelingenverdrag herschrijven.
Dewinter gaat blijkbaar uit van een onweerstaanbare rechtse golf die over Europa zal spoelen.
Hij verwijst daarmee naar het ‘succes’ van Giorgia Meloni. Die zou Europa volgens Dewinter in de richting van strenger migratiebeleid drijven. Dat is een hypothese die nog moet worden bevestigd.
De deal die Italië met Albanië sloot moet zijn doeltreffendheid nog bewijzen.
Ondertussen blijft het aantal vluchtelingen dat in Italië aankomt toenemen. De Europese Commissie kijkt met argusogen naar de Italiaanse plannen. Ook Duitsland en Oostenrijk verkennen varianten van deze piste.
Het plan van Groot-Brittannië,dat uit de EU stapte om de vluchtelingenstroom in te dijken, om asielzoekers naar Rwanda te sturen, botst ook daar op vonnissen van (“activistische!”) rechters die gewoon de VN-mensenrechten verdragen inroepen.
Een walk in the park zal het dus niet worden, dit uitbesteden van ons asielbeleid. Hoe eenvoudig Dewinter het ook voorstelt.
Ook aan de stembus hapert (extreem)rechts enigszins. De rechtse walk over in het Europees Parlement is nog geen gewonnen zaak.
In Polen haalde de gematigde Donald Tusk het van het rechtse PiS. In Spanje werd rechts uit de regering gehouden en in Nederland lijkt de linkerzijde zich te herpakken rond Frans Timmermans en het centrum zich te zullen hergroeperen rond Pieter Omtzigt.
Ook Groot-Brittannië maakt zich op voor een verkiezingsoverwinning van Labour. En ook al heerst Vlaams Belang in de peilingen, er is in België eveneens sprake van een ‘verlinksing’ van het electoraat.
Overbevolkingsmythe
De meest controversiële uitspraak in Humo van Dewinter was deze:
“Eén pak condooms in Afrika, dat zijn over een paar jaar twintig illegalen en tien criminelen minder in België.”
De quote werd door Humo gretig gebruikt om het interview in de markt te zetten. Het leverde al massale commentaar (en de broodnodige clicks) op nog voor het blad in de rekken lag.
Dewinter vat hier de essentie van zijn boek Omvolking samen.
Europa vergrijst (net als de Verenigde Staten) en er komen alleen maar meer Afrikanen bij.
Volgens Dewinter zal de bevolking op het Afrikaanse continent in 30 jaar verdubbelen naar 2,6 miljard mensen. Geboortebeperking is dus de boodschap.
En wij – blanke westerlingen – moeten opnieuw meer kinderen maken.
Het was niemand minder dan de Gentse wetenschapsfilosoof Maarten Boudry die op X de cijfers van Dewinter kwam tegenspreken. Hij citeerde uit verschillende studies waaruit blijkt dat de wereldbevolking de komende decennia gaat afnemen.
De wereldbevolking gaat de komende decennia afnemen
Zoals de Zweedse specialist Hans Rosling zijn hele carrière betoogde, neemt de globale bevolkingsgroei al decennialang af. Van 4,5 kinderen per vrouw in de jaren 60 tot 2,3 (amper meer dan de vervangingsratio van 2,1) vandaag.
En waarom maken koppels minder kinderen: omdat ze minder honger hebben, omdat vrouwen beter worden opgeleid, omdat ze toegang hebben tot anticonceptie.
Kortom: als je de bevolkingsaangroei wil temperen, dan moet je fors investeren in die landen waar koppels nog meer dan twee kinderen hebben. Ontwikkelingshulp dus.
En als de landen van waaruit nu al die mensen radeloos wegvluchten welvarender worden, dan zal ook die vluchtelingenstroom verminderen.
De remedie van Dewinter (en Rousseau?) is dus de meest contraproductieve die je kunt bedenken.
Klimaatvluchtelingen
Een van de redenen waarom massaal veel mensen naar het noorden zullen vluchten is de klimaatopwarming.
Ook Europa zal klimaatvluchtelingen kennen, ook vanuit Zuid-Europa, als we er niet in slagen de stijging van de temperatuur te beperken.
Dewinter wijdt al die klimaatproblemen ook aan de overbevolking. Ook dat is weer zo’n dwaze uitspraak die een factcheck van de Humo-redacteurs rechtvaardigde.
Europa heeft migratie broodnodig om de krapte op de arbeidsmarkt aan te pakken of om onze pensioenen te betalen
De grootste vervuiler is China, met een jaarlijkse uitstoot van 13 miljoen kiloton CO2.
China is (na India) het meest bevolkte land ter wereld maar de populatie gaat er de komende decennia krimpen.
Dat China zo veel CO2 uitstoot, is vooral te wijten aan de delokalisatie van de zware industrie van het Westen in de voorbije halve eeuw.
China is tegelijk de beste leerling in de groene klas wanneer het over hernieuwbare energie gaat. India heeft iets meer inwoners dan China, maar de CO2-uitstoot ligt er vier keer zo laag.
Afrika, het continent dat Dewinter vooral in het vizier heeft (“De Indiase ingenieur en de Amerikaanse zakenman zijn uiteraard wél nog welkom”) heeft met Zuid-Afrika maar één land in de top-20 van grote CO2-vervuilers (ongeveer tien keer minder dan de Europese Unie).
Geboortebeperking en pushbacks zijn de delirante droom van extreemrechtse agitatoren zoals Filip Dewinter, ze kunnen nooit gehanteerd woorden als een remedie voor de vergrijzing van Europa of de opwarming van de aarde.
De ongemakkelijke waarheid voor Dewinter en co. is dat Europa migratie broodnodig heeft om de krapte op de arbeidsmarkt aan te pakken. Of om onze pensioenen te betalen.
Ministerie voor de Toekomst
Nee, geef me dan maar échte sciencefiction auteurs. Die zitten soms dichter bij de waarheid én haalbaarheid dan populistische politici.
Neem nu Kim Stanley Robinson. In zijn 22 utopische romans die zich soms in de ruimte en dan weer op aarde afspelen, maakt hij er een erezaak van om de toekomstvisie die hij schetst als haalbaar naar voren te schuiven.
Het blijft natuurlijk fictie en het moet vooral spannend blijven, maar Robinson is een ernstig denker. In een gesprek met Tine Hens in Bozar had hij het deze week (7/11) vooral over zijn succesroman The Ministry for the Future.
Dit ministerie van de Toekomst bepaalt dat politici in hun beleid ook rekening moeten houden met de toekomstige generaties.
Het ministerie identificeert de klimaat opwarming als de grootste bedreiging en voert een ‘carbon coin’ in, een munt die aan waarde wint naargelang de hoeveelheid CO2 die wordt gereduceerd.
Klinkt ongeloofwaardig? Het idee leeft nochtans in kringen van ’s werelds grootste nationale banken die zich verenigd hebben in het Network for Greening the Financial System.
Het doet een beetje denken aan de digitale munt waar Yanis Varoufakis voor pleit in zijn scienfictionroman Another Now – Dispataches from an Alternative Present. Zijn idee heeft ondertussen in Europa veel aan tractie gewonnen.
Kim Stanley Robinson heeft in Europa alvast één grote fan: Thomas Piketty.
Beide wereldverbeteraars ontbeten dinsdag samen in Parijs.
Praatjesmaker
De modes in sciencefictionliteratuur zeggen veel over de tijd waarin we leven. Zo waren zombies een hele tijd erg populair, en kregen ze een nieuwe adem toen de samenleving platgeslagen werd door de financiële crisis en elke hoop op een alternatief vervlogen leek.
Iedereen voelde zich toen – net als het ineengestorte systeem – wel een beetje een dode die nog leefde.
Superhelden zijn altijd al populair geweest. Maar vandaag is hun ster tanende. De nieuwste Marvel-film, The Marvells is geflopt in het openingsweekend.
En de ster van de ‘echte’ superhelden als Elon Musk en Mark Zuckerberg schijnt ook niet meer zo fel.
‘Mensen kunnen alleen op de aarde leven. We zijn dus gedoemd om ze te redden’
Kim Stanley Robinson
Sciencefiction auteur
De multimiljardairs waar we zo lang naar opgekeken hebben, lijken zich vooral klaar te maken voor een interstellaire exit, weg van de verbrande Aarde, naar de maagdelijke planeet Mars.
Sauve-qui-peut. En de allerrijksten mogen aan het raampje zitten.
Een gigantische misvatting, zei Kim Stanley Robinson. “Mensen kunnen alleen op de aarde leven. We zijn dus gedoemd om ze te redden.”
Filip Dewinter gelijkstellen met een superheld is wel heel veel eer. Toch wordt het tijd dat de “invloedrijkste politicus van zijn generatie” (dixit Joël De Ceulaer) ontmaskerd wordt als de (gevaarlijke) praatjesmaker die hij is.
Politici moeten hun voorstellen baseren op feiten en zich niet bezondigen aan wat Kim Stanley Robinson omschrijft als:
“Opzettelijk De Wereld Vernietigen Omdat Je Niet Wilt Toegeven Dat Je Het Mis Hebt”.
Als extreemrechtse politici zich democraten noemen, moeten ze zich ook schikken naar het democratische acquis.
Vlaams Belang is en blijft het best gesubsidieerde theater van Vlaanderen. En Dewinter zet al veertig jaar dezelfde horror-roman op de planken. En zijn sciencefiction neigt steeds meer naar fantasy.
Kunst/Wet
Wat zich achter de coulissen van de kunstwereld afspeelt, is minstens even boeiend als de intriges en coups de théâtre op het politieke toneel. Daarom zullen we in de nieuwe politiek-culturele kroniek Kunst/Wet over beide stokpaardjes op gezette tijden een stevige boom opzetten.
Apache-hoofdredacteur Karl van den Broeck is journalist sinds zijn 20ste. Eerst 18 jaar bij De Morgen, dan vijf jaar als hoofdredacteur bij Knack en sinds 2011 freelance. Cultuur (en dan vooral literatuur) politiek en geschiedenis zijn zijn passies.
Lees ook
- Humo
Het omstreden Humo-interview met Filip Dewinter - Tom Lanoye
Bart De Wever gaat zijn tanden stukbijten op woke - Woke
Het scheldwoord voor alles waarmee Bart De Wever het niet eens is - Tom Lanoye
De Wever pikt elke kritiek op als bewijs van alomtegenwoordige wokewaanzin - Walter Pauli
De zaak-Dalilla Hermans – Als antiwoke racisme wordt - Woke
Tom Lanoye houdt voordracht van zes uur. De integrale voordacht van ‘Woke is het nieuwe Marrakech-pact’ - Joël De Ceulaer
Bart De Wever versus Tom Lanoye – Wie schreef het sterkste pamflet - Bart Eeckhout
Hier spreekt een politicus die het einde van zijn loopbaan voelt naderen - Tom Lanoye en Bruno De Wever
Bij extreemrechts lopen niet toevallig verknipte nichten rond - Joël De Ceulaer
Waarom er iets wringt in het debat over wokeness - Staatshervorming
De Wever voert confederalisme desnoods ‘extralegaal’ in - Jeroen Van Horenbeek
De eerste woke-lezing van Bart De Wever (N-VA) in Leuven – Hoe woke onze cultuur vernietigt
Overzicht
Lees alle berichten in deze categorie
Bron: Apache