Iedere keer als iets wordt gezegd over de schrijvers die mij beïnvloed hebben, heeft men het over Gerard Reve, J.D. Salinger, Kurt Vonnegut, Boris Vian, Erich Kästner, en Dimitri Verhulst, maar als er één schrijver is die me meer dan die anderen heeft gebracht tot het soort proza dat ik de wereld in stuur, is het de goeie ouwe Walter van den Broeck.
Herman Brusselmans – De Morgen
‘Brief aan Boudewijn was een instant klassieker en hoort een plaats te krijgen in elk top tien lijstje van de beste Nederlandstalige romans’
Herman Brusselmans
In de jaren zeventig las ik Lang weekend, een roman zoals ik er toen nooit een eerder had gelezen, een vat vol ongebreidelde onzin, hilarische nonsens, en humor zonder grenzen, en ik dacht: als ik schrijver wil worden, moet ik het doen zoals Walter van den Broeck.
Ik begon dan ook alles van hem te lezen, en steeds weer was ik verguld door de uniciteit van z’n proza.
Ik ging bijna nooit naar het toneel, het milieu van slecht acterende figuren die allemaal dachten dat ze de definitieve Hamlet zouden neerzetten, maar naar Groenten uit Balen van Walter van den Broeck ging ik wel, en het was een plezier om het stuk gezien te hebben.
Alleen al de vondst dat een van de hoofdpersonages altijd maar ‘Groenten uit Balen’ in plaats van ‘Groeten uit Balen’ schrijft is goud waard.
En dan was er natuurlijk Brief aan Boudewijn, Walters terecht grote bestseller.
Het ik-personage leidt de koning rond in z’n biotoop, en vertelt over de huizen, de mensen, de dingen die in z’n omgeving de dienst uitmaken.
Brief aan Boudewijn was een instant klassieker en hoort een plaats te krijgen in elk top tien lijstje van de beste Nederlandstalige romans aller tijden.
Hij werd 82. Beeld ID/ Fred Debrock
Ik ben niet van het type dat z’n idolen – en dat was Walter van den Broeck van lieverlede – persoonlijk wil ontmoeten, maar in Vlaanderen kun je geen stap verzetten of je ontmoet wel iemand persoonlijk.
Op den duur was m’n ontmoeting met Walter van den Broeck aan de beurt. Het was een kennismaking die deugd deed. Hij bleek een zeer leuke, aangename, grappige, verstandige, de gave van het gesproken woord bezittende man, die op een prettige manier werd begeleid door z’n vrouw Eliane.
Later ontmoette ik hen nog meermaals, en dat Eliane er telkens bij was, zeer close aan z’n zijde, stoorde niet, integendeel, als je Walter per uitzondering alleen zag, was telkens de eerste vraag: ‘Walter, waar hangt Eliane in godsnaam uit?’
Walter kon onnozel doen, schmieren, ironie, sarcasme en regelrechte sillyness in z’n gesprekken voegen, en je verveelde je geen moment met hem.
Samen konden we praten over literatuur, maar dat hoefde niet per se.
Evengoed wisten we te babbelen over familie, roots in Mexico, baardgroei, allerlei dieren, de liefde, en auto’s, en die van Walter en Eliane was toentertijd een Nissan Qashqai, waarbij Walter opmerkte dat ‘qashqai’ Japans is voor ‘stoofschotel’, waarna we ons langdurig afvroegen waarom een automerk een van z’n modellen stoofschotel zou noemen, en op den duur besloten we dat stoofschotel een verdomd goeie naam is voor een automodel.
Een paar jaar geleden zou, zeer tot mijn vreugde, een herdruk van Lang weekend verschijnen, en ik werd nog meer bevangen door vreugde toen aan mij werd gevraagd om er een nawoord bij te schrijven.
Dat deed ik meteen vol overgave en ik stak daarbij m’n absolute bewondering voor zowel deze roman als voor de auteur ervan niet onder stoelen of banken.
Walter was er blij mee, en ik dus ook. Ik mailde hem: ‘Graag gedaan, Walter, en à propos, als je ‘ns tijd en zin hebt, kom dan naar Gent, om bij Lena en mij een qashqai te komen eten.’
Mijn vriend Walter is nu naar de jachtvelden, en ik ben daar zeer verdrietig om.
Er bestaat een iconische foto waarop vier grootheden naast elkaar staan afgebeeld: Gerard Walschap, Hugo Claus, Walter van den Broeck, en Tom Lanoye.
Alleen Tom is nog in leven, en dat blijft hij hopelijk nog vele decennia, terwijl de drie andere giganten op hun gemakje verder bestaan in hun oeuvre, dat gespeend is van ouderdom en vergetelheid.
Wees er zeker van dat ik op een dezer dagen voor de ongeveer twintigste keer Lang weekend zal herlezen, terwijl ik met een krop in de keel terugdenk aan de goeie ouwe Walter van den Broeck.
Lees ook
Postuum – Erik Vlaminck schrijft een laatste brief aan Walter van den Broeck
Het leven – Een gebruiksaanwijzing – Walter van den Broeck
Bron: De Morgen