Gaza – Wat kan er nu ‘menselijk’ zijn aan een genocide

Israël voert een nietsontziende, totale oorlog die je alleen maar een genocide kunt noemen.

Lieven De Cauter – De Standaard

Lieven De Cauter – Filosoof (Ritcs en KU Leuven).

Israël had al twee van de drie misdaden tegen de menselijkheid die zijn verbonden met vestigingskolonialisme op zijn palmares: etnische zuivering en apartheid.

Nu begint het erop te lijken dat het de derde misdaad, genocide, pleegt.

De staat Israël is gebaseerd op de etnische zuivering van 1948 en die wordt voortgezet door de verdere ‘omvolking’ van de Westelijke Jordaanoever, door het uitbreiden van de kolonies en het versmachten van de Palestijnse enclaves.

Want dat is alles wat nog overblijft van dat Palestijnse Gebied: een paar eilanden in een zee van kolonies en militaire zones (de zogenoemde Area C).

Door die politiek van ruimtelijke opdeling is Israël een apartheidssysteem geworden. Of beter: die ruimtelijke matrix van controle is de zicht- en tastbare kant van het Israëlische apartheidsregime.

De rapporten van B’Tselem, Human Rights Watch en Amnesty International bevestigen die apartheid.

Twee maanden na het begin van de massale bombardementen op Gaza wordt duidelijk dat Israël nu voluit gaat voor de genocidale logica van het massaal uitmoorden van een bevolkingsgroep.

Specialisten hebben daar van bij het begin van het Israëlische tegenoffensief voor gewaarschuwd.

Daarnaast kiest het zonder scrupules voor de oorlogsmisdaad van collectieve bestraffing, door voedsel, water en elektriciteit af te sluiten en humanitaire hulp te weigeren, of alleen in totaal ontoereikende mate toe te laten.

Ook de ‘humanitaire pauze’ (van 24 tot 30 november) heeft daar niets aan veranderd. Humanitaire hulp is permanent, of is niet.

Er zijn 20.000 gewonden en een gebrek aan zowat alles. Het wordt volgens de VN een humanitaire catastrofe die elke dag helser wordt en meer horror brengt.

Verder is Israël ook openlijk bezig met de verplaatsing van bevolkingsgroepen in Gaza, en dus etnische zuivering, volgens VN-specialisten. De Israëlische minister van Binnenlandse Zaken riep daar zelfs openlijk toe op.

Het is waarschijnlijk dat Israël van de gelegenheid gebruik zal maken om land in te pikken onder het mom van een noodzakelijke maar tijdelijke bezetting.

Er zijn ook sterke aanwijzingen dat de gasvelden voor de kust van Gaza een rol spelen in dat genadeloze stratego.

Kinderkerkhof

De wraak voor de nietsontziende raid van Hamas – op zich een oorlogsmisdaad – en de wil om Hamas te onthoofden worden een alibi voor oorlogsmisdaden en wellicht ook misdaden tegen de menselijkheid: een soort van eindoplossing voor het probleem Gaza.

Dat onlangs bekend werd dat de inlichtingen diensten al maanden wisten dat er iets op til was, voedt de vrees dat men het heeft laten gebeuren. Om genadeloos te kunnen uithalen.

Want bij alle andere Israëlische misdaden komt nog de systematische disproportie, ook een oorlogsmisdaad.

Tegenover 1.200 Israëlische doden stonden tegen eind november al ongeveer 17.500 Palestijnse doden – volgens persagentschap Reuters op 10 december – en het zal daar niet stoppen.

Na de humanitaire pauze voor de gijzelaarsruil is het platbombarderen van Gaza, het dichtstbevolkte gebied ter wereld, terug onverminderd doorgegaan.

Ook de grondoperaties nemen uitbreiding, ook in het zuiden. Gaza wordt een kinderkerkhof, zoals António Gutteres, de onvolprezen secretaris-generaal van de VN, zei.

Is 7.000 kinderen doden geen terreur? Gewoon collateral damage? Wie kan dat nog geloven of aanvaarden, wie krijgt dat nog verkocht aan zijn geweten?

Ik zou het willen vragen aan David Grossman en Yuval Harari, die de westerse intelligentsia een gebrek aan empathie verweten na de Hamasaanval. Zij zeiden dat terwijl de genocidale bomtapijten al plaatsvonden.

Humanitaire oorlogsvoering

Luc Walleyn, advocaat bij het Internationaal Strafhof in Den Haag, zei dat hij nog niet wilde spreken van een genocide, omdat daarbij vooral de intentie van belang is, niet zozeer het aantal.

Maar hij liet er geen twijfel over bestaan dat Israël oorlogsmisdaden begaat en dat het land daarvoor kan worden vervolgd, omdat de Palestijnse Gebieden onder de jurisdictie van het Strafhof vallen.

Volgens Thomas Gillis, een andere advocaat bij het Internationaal Strafhof, valt de aanpak van Israël wel degelijk onder de definitie van genocide.

Met strooibiljetten met berichten aan de inwoners dat ze zich uit de voeten moeten maken doet Israël er alles aan om de schijn hoog te houden dat het de burgerbevolking zoveel mogelijk wil sparen.

Maar de pijnlijk snel stijgende absolute cijfers, de bombardementen op zogezegd veilige zones, en de aanvallen op VN-scholen en -instellingen, ziekenhuizen en ambulances, spreken dat tegen.

De biljetten vormen juridisch zand in de ogen om te kunnen blijven beweren dat Israël geen oorlogsmisdaden begaat en er alles aan doet om die te vermijden.

De Israëlische onderzoeker Eyal Weizman, de bezieler van het multidisciplinaire onderzoeksproject Forensic Architecture, noemt het ‘humanitaire oorlogsvoering’.

Hoe cynisch kan het worden?

Intussen blijkt uit onderzoek van een Israëlisch nieuwsmedium dat in deze ‘dodelijkste oorlog tegen de Palestijnen’ via AI constant honderden doelwitten worden gegenereerd, zonder rekening te houden met burgerslachtoffers.

De ‘humanitaire pauze’ en de ‘interactieve kaart’ met ‘veilige zones’ maken deel uit van deze nieuwe versie van de ergste misdaad tegen de menselijkheid.

Misschien moeten we een nieuwe term verzinnen, een nieuwe categorie, om het cynisme van deze totale oorlog tegen Gaza te benoemen: ‘genocide met een menselijk gelaat’.

De kans dat het ooit officieel een genocide zal worden genoemd, is klein.

De etnische zuivering van Palestina is de enige etnische zuivering van de 20ste eeuw die internationaal nog altijd niet officieel erkend is.

Kinderkerkhof

Humanitaire oorlogsvoering

Lees ook